De Japanse tuinen Ze maken deel uit van de traditie van de boeddhistische tempels of sjintokapellen, maar ook van de openbare parken en privéwoningen van Jamón. Gekenmerkt door hun elegantie en balans, herscheppen ze landschappen die "landelijke eenvoud" oproepen
Rotsen en water Het zijn veel voorkomende elementen in een Japanse tuin, ze vertegenwoordigen de eilanden, bergen en de zee van de Japanse archipel. Ook vaste en bladverliezende planten, seizoensbloemen en mossen en / of varens mogen niet ontbreken. Elementen die op een natuurlijke, onvolmaakte manier moeten worden gerangschikt.
Een Japanse tuin vertegenwoordigt geografisch en in schaal de archipel van eilanden waaruit Japan bestaat. De sjintoïsten geven een visie op de kosmos aan dit concept, waar de zee de leegte vertegenwoordigt, en de eilanden, de objecten die het vullen.
De eilanden zijn vertegenwoordigd in een Japanse tuin met rotsen; onvolmaakte rotsen die op hun beurt ook bergen kunnen vertegenwoordigen. Alleen al het bestaan van leegte vertegenwoordigt de zee; Het is echter gebruikelijk om in dit type tuin het waterelement zo te vinden vijvers, beekjes of fonteinen gemaakt van steen of bamboe.
Bamboe is een veel voorkomend element in Japanse tuinen, evenals bomen zoals Japanse zwarte den en esdoorns, met hun karakteristieke rode kleur. Daaronder en als gevolg van hun bladverliezende bladeren en de vochtigheid zelf, een tapijt van varens en mos kenmerkend voor deze tuinen.
Es vind vaak zand in Japanse tuinen. Dit kan van een berg tot de zee zijn, als deze wordt geharkt. Het kan ook de mist symboliseren, als deze aan de bovenkant is opgestapeld en golvend is.
Het idee van de Japanse tuin is bootst imperfectie na, het evenwicht en de schoonheid van de natuur. De traditie geeft aan dat er geen voorafgaande planning moet zijn; De stenen worden eerst opgezocht en daarna wordt besloten waar ze geplaatst worden.