Навбати мо хобгоҳро оро медиҳанд ва мо фазои зиёд надорем, бинобар ин фикр мекунем, ки чӣ гуна бояд анбор дошта бошем ва ин ҷой бо ашё ва мебел нопурра ба назар намерасад. Ин як чизи муосирест, ки имрӯзҳо маъмул аст, зеро метри мураббаъ гарон аст, бинобар ин, мо бояд барои беҳтар истифода бурдани ҷойҳо тасаввуроти худро ба вуҷуд орем.
Дар ин ҳолат мо баъзе ғояҳоро мебинем ҳангоми ороиши хоб ҷойро сарфа кунед. Бисёр ғояҳои амалӣ мавҷуданд, ки мо ҳангоми оро додани хонаи хоб амалӣ карда метавонем ва аз ин рӯ дар оянда мушкилот дар нигоҳдорӣ ва ҷойгоҳ надоранд. Агар шумо намедонед, ки чӣ гуна ҷойро дар хобгоҳ сарфа кардан мумкин аст, ба ин дастурҳои оддӣ таваҷҷӯҳ кунед.
Интихоб кунед катҳое, ки анбор доранд Ин як идеяи олиҷаноб аст, зеро мо дар калонсолӣ ҷойро аз даст нахоҳем дод ва фазои бештаре хоҳем дошт, ки дар он кӯрпаҳо ва бофандагӣ ё чизҳоеро, ки мо он қадар зиёд истифода намебарем, нигоҳ медорем. Имрӯзҳо катҳое мавҷуданд, ки дар қисми поёнашон ҷевонҳо доранд, инчунин катҳое бо чӯбчаҳо доранд, ки баланданд ва дар зери ҷой барои нигоҳ доштани ашё ҷойҳои зиёд доранд.
Инчунин як фикри хуб аст, ки харидани мебели болга барои чорум. Мумкин аст ба мо ягон мизи корӣ лозим шавад, зеро мо метавонем дар назди тиреза як мизи хурди болро дошта бошем, ки агар онро истифода набарем, онро ба осонӣ нигоҳ медорем ва худи ҳамин бо курсиҳо.
Истифода рангҳои тобон ба монанди зард ё сафед ба мо кӯмак мекунад, ки равшанӣ ва ҳисси фазоро ба даст орем. Ғайр аз он, агар ҷой кам бошад, беҳтар аст, ки мебели оддиро интихоб кунед ва аз чопҳо ҳам дар девор ва ҳам дар матоъ худдорӣ кунед, зеро онҳо моро нисбат ба оҳангҳои оддӣ ва оддӣ хеле бештар сер мекунанд.
Онҳоро истифода баред оинаҳо барои инъикоси нур ва ҷойҳо, то ин ки мо ҳис кунем, ки ҳуҷра хеле калонтар аст. Ғайр аз он, оина дар девор ҷойро ишғол намекунад ва ба мо кӯмак мекунад, ки ҳангоми либос худро бубинем, аз ин рӯ он чизи муҳим аст.
Аваллин эзоҳро диҳед