Ҳароратҳои пастро шабона мушоҳида кардан лозим меояд ва шумо бояд дар бораи баровардани болопӯшҳои зимистона ва болопӯшатон фикр кунед. Дар мавриди охирин он муҳим аст ба як қатор маслиҳатҳо ва дастурҳо диққат диҳед, ки ба шумо интихоби беҳтарин сарпӯш барои хоб ва хонаи хобатон кӯмак мекунанд
Ҳангоми интихоби рӯйпӯш шумо бояд ба рангҳои он диққати ҷиддӣ диҳед. Интихоби хуб ба шумо кӯмак мекунад, ки бо зиндагӣ ва шодмонӣ хонаи хоб бигиред. Чизи аз ҳама мувофиқ он аст, ки онро бо ранге, ки дар деворҳои утоқ доред, омезиш диҳед ва дар маҷмӯъ ба тавозуни муайяне ноил шавед.
Дар бозор шумо метавонед рӯйпӯшҳои барқароршавандаи дӯхтаро пайдо кунед, ки хеле амалӣ ҳастанд, зеро шумо метавонед онҳоро дар мавсими тобистон гардонед ва истифода баред. Пур кардани он як ҷузъи дигари муҳим ҳангоми интихоби болопӯш аст. Пур кардани зарф ба шумо кӯмак мекунад, ки дар зимистон хунук нашавед ва дар бистар комилан истироҳат кунед.
Тарзи ороишие, ки шумо дар утоқ доред, ба шумо дар интихоби навъи мушаххаси кӯрпа кӯмак мерасонад. Услуби муосир ва ҳозира ба ороиши то андозае классикӣ ва анъанавӣ монанд нест. Пардаҳо ва боқимондаи матоъҳои ҳуҷра ҷузъи ороиш мебошанд пас ба шумо лозим меояд, ки қабл аз интихоби болопӯш барои болини худ рангҳои якхеларо ба назар гиред.
Умедворам, ки шумо ҳамаи ин маслиҳатҳои воқеан амалиро хуб қайд кардаед болопӯшро интихоб кунед, ки ба шумо бештар маъқул аст ва он ба маҷмӯи ороиши хонаи хобатон мутобиқат мекунад. Сарпӯши хуби кӯрпа тамоми фазои ороиширо боз ҳам беҳтар мекунад ва инчунин ба шумо дар фасли зимистони оянда зуд гарм шудан кӯмак мекунад.
Аваллин эзоҳро диҳед